Yonca büyüyor...

Bende de iş yaşamına tam gaz alışmama rağmen benzer kaygılar süregeliyor. Haftanın büyük bir bölümünü ofiste geçirdiğimden geri kalan zamanlarda mümkün olduğunca kızımla ilgilenmeye çalışıyor, onun ihtiyaçlarını gidermeye odaklanıyorum. Tabii bir de benim bir insan olduğum ve kendime zaman ayırmam gerektiğinin de bilincindeyim. Bunları uygulamaya koyabilmek için henüz yeteri kadar zaman ayıramıyorum, ama kızımın biraz daha büyümesi gerekiyor diye düşünüyorum.

Hal böyle olunca hafta sonları bizim için hafta içlerinden daha yoğun ve hareketli geçiyor. Hafta sonunda en azından bir gün bile olsa ailecek dışarıda geçirmeyi yeğliyorum. Bu hem benim, hem eşimin, hem de kızımın sağlığı için gerekli. Bir arada olmayla paylaşım arttığı için bu birliktelik hepimizin yararına oluyor.




 

Kış gelmesiyle beraber hareketlerimiz biraz da olsa kısıtlanıyor. Kat kat giyilen giysiler, yağmur olup olmayacağına dair kaygılar, rüzgar varsa şiddetini düşünmeler… Yazın bu kaygılar nispeten kolay. Üzerimizdeki giysilerle hemencecik hazırlanıp dışarı çıkabiliyoruz.

Çocuklu annelerin vazgeçilmezidir, yedekleri içeren bir çanta taşımak. Bebek küçük olunca bu çanta daha büyük olur. Bebek büyüdükçe çantanın boyutları küçülür, yedek sayıları azalır.

Hafta sonu mutlaka bu çanta yanımızdan eksik olmaz, kıyafetler, mama, su, bez vs. alınarak çantaya yerleştirilir. Geriye annenin birkaç parça eşyası da eklenerek çanta hınca hınç doldurulur. Sonrasında mont, palto ne varsa havaya uygun olarak giyilir ve bebeğin üşümesi ihtimaline karşın bir battaniye alınır.

Dışarı çıkmak ayrı bir seremonidir, tıpkı Geyşa’ların çay içme ritüellerindeki gibi bu iş aceleye gelirse mutlaka bir şey unutulur ve Murphy kanunu gereği unutulan şey lazım olur.

Hafta sonu en ideal gezi hava almaya yönelik olandır. Otoparktan doğruca alış veriş merkezine geçiş, suni hava solunumu ve gerisin geri eve dönüş istenmeyen bir gezidir. Bazen mecbur kalsak da mümkün olduğunca hava almalı küçük geziler yapmaktayız.

Bebek arabası kullanılıyorsa toplu taşıma araçlarını kullanmak işkenceden ibaret olacağı için mutlaka özel arabayla gidilecek yerlere gidilir ve büyük şehirde yaşamanın sonucu olarak trafik ve otopark problemi ortaya çıkar. Otopark problemi hallolduktan sonra bebek arabasına bebek oturtulur ve hava alma işlemi başlar. Bebek büyüdükçe arabada kalış süresi kısalır ve gelin görün ki o kocaman bebek arabaları boş olarak anne babalar tarafından ittirilir ve bebekler ya kucakta taşınır ya da ellerinden tutularak yürütülür.

Uyku veya yemek saati geldiğinde huysuzluklar gelişeceği için bu saatlerde oturacak, sıcak bir yerlerde olmak avantajlı olacaktır. Zira bebekler açlığa ve uykusuzluğa karşı direnç gösteremediklerinden anne babaya bu saatler zehir olabilir. Bebeğin uyumasıyla derin bir nefes alınır ve belki iki çift sözle sohbet edilir.

Hafta sonu ideal gezmesi bebek olunca çok uzun süremez. En azından öğleden sonra başlayıp akşam yatma saatine yakın bitmelidir. Aksi takdirde dışarıda geçirilen saat kadar huzursuzluk gelişebilir. Bebeğin düzenini birkaç gün bozmak bir şey yapmaz fakat uzun süre bu şekilde olursa uyku ve yemek düzeni değişeceği için problemler baş gösterebilir. Bu da anneye yol, su, elektrik olarak döneceğinden cesaret edilip geceler boyu sokakta kalınamaz.

Çalışan annenin temposu hafta sonu da hiç azalmadan devam eder, ee ne demişler, işleyen demir ışıldar.