Yonca büyüyor...

Efendim, bildiğiniz üzere çalışan annelerin platformu Working Mother Türkiye'nin blogger annelerinden biriyim.

Yeni blog yazım yayında, okumayanlar varsa bağlantıyı paylaşıyorum.

Hafta sonu ne yapmalı?

Doğduğu mahallede büyüyen, okula giden, evlenip tekrar aynı mahallede yaşayan çok fazla İstanbullu olduğunu düşünmüyorum. Ben bu şanslı kesimden biriyim. 

Doğduğum mahallede evlenmeden bir sene önceye kadar yaşayıp 1 sene annemin çocukluk semtinde kaldıktan sonra tekrar aynı mahalleye güle oynaya dönmüştüm. 4,5 sene önce çocukluğumu geçirdiğim evin iki sokak ilerisine geçerek ikametgahımı tekrar aynı mahalleye taşımış oldum.

Bu süre zarfında yollarda geçirdiğim uzun saatler, zaman zaman çok yoğun olan caddelerimiz ve sokaklarımızı düşünerek, bir sonraki adımda çocuk yetiştirmek için daha sakin bir mahalleye doğru yelken açmaya karar verdik.

Şimdi geriye dönüp baktığımda burayı ne kadar özleyeceğimi bir kez daha düşünüyorum. Tamirci muslukçumuzun, sokak simitçimizin ve hurdacımızın olduğu, camdan sepet sarkıtılarak bakkaldan alışveriş yapıldığı, kasabın, bakkalın, manavın, terzinin ve daha sayamadığım bir sürü esnafın yan yana dükkan açtığı bir mahalle bizim mahallemiz. 

Ayakkabı tamircisi, berber, fotoğrafçı ve fırın yan yanadır bu mahallede. Zaten esnaf yaşayanların çoğunu tanır. Sık sık aynı yerden alışveriş yaparsanız ahbap bile olursunuz. Ufak bir sökük bile olsa köşedeki terziye diktiriverirsiniz.

Su saatini okumak için gelen eleman gündüz sizin zilinizi çalar. Telefon faturalarını bırakmak için gelen postacıyı bilirsiniz. Sokakta oynayan çocuklar yan apartmanın çocuklarıdır. Köşedeki marketteki elemanlarla selamlaşarak eve gelirsiniz. Gecenin bir saati canınız bir şey isterse ararsınız, getirirler. 

Şehir merkezi sayılabilecek bir yerde yaşadıktan sonra sakinlik uğruna tepelere çekilme kararımı bir kez daha sorguluyorum izninizle...

Olikia'nın bu akşam yapılacak çekilişine katılmaya hak kazananlar aşağıdadır.

Çekiliş bu akşam saat 21:00'da yapılacaktır.

Çekilişimize katılan herkese bol şanslar!

Anne olunca insanların size bakışı değişiyor. Bazı şeyler göz ardı edilebiliyor, bazı kusurlar görmemezlikten geliniyor, bazı zamanlar siz görmemezlikten geliniyorsunuz.

Çalışan bir anne olunca durum daha da ağırlaşıyor. Çocuk da yaparım kariyer de şarkısıyla çıkış yapsanız da, çevrenin size ikinci bir albümde başarılı olmanız çok zor gözüküyor. Bir kadın olarak dünyanın herhangi bir yerinde kariyer yapmak (!) zaten çok zor bir şey. Kariyer yapmak kelimesine ünlem eklememin sebebi, anlamını tam olarak da bilmememdir. Kariyer yapmak, herkes için aynı şeyi ifade etmiyor zira.

Genelde bekar veya çocuksuz kadınların daha başarılı bir şekilde kariyer basamaklarını tırmanacağı, çocuk yaparsanız siz basamakları tırmanırken çocuğun gelip paçanıza yapışacağı ve sizi aşağıya çekeceği anlayışı hakim. Hal böyle olunca, biz anneler evde gösterdiğimiz olağanüstü başarılara bir de işte kendimizi ispatlama misyonuyla devam ediyoruz. Sadece işini yapmak, işinde başarılı olmak yeterli olmuyor, çünkü insanlar size baktıklarında çalışan kadın değil, çocuklu kadın görüyorlar.

Çocuklu kadın çok yüklü anlamlara sahip. Cümle içinde kullanmamız gerekirse: Sen çocuklu kadınsın, senin burada ne işin var? Sen çocuklu kadınsın, sen yapmasan da olur. Sen çocuklu kadınsın, seyahate falan çıkamazsın zaten. Sen çocuklu kadınsın, mesaiye kalamazsın. Sen çocuklu kadınsın, hafta sonu çalışmamız gerekiyor, gelemezsin. Sen çocuklu kadınsın, iş çıkışı yemek yiyeceğiz, gelemezsin.

Siz siz olun çalışan anne, kadın, anne, çalışan olun ama çocuklu kadın olmayın.